Zet een willekeurige video van een semi professioneel dansteam op en je ziet mij spontaan beginnen met glunderen. Er is namelijk iets aan bewegen op muziek wat mij al sinds dat ik een klein meisje was doet genieten. Wanneer je mijn YouTube account opent, word je dan ook gebombardeerd met goede dansers. Van Matt Steffanina en zijn heerlijke losse moves tot aan Marissa Heart die zonder moeite haar been in haar nek legt. Geweldig vind ik het.
Vaarwel vrouwelijke charmes
Toen ik me, een paar maanden geleden, tijdens de zoveelste Côte d’Or reep bedacht dat ik écht weer moest gaan sporten, stond dansles daarom hoog op mijn wishlist. Kleine kanttekening wel: toen ik 15 was, verliet ik dansles voor basketbal. Het team aan meiden (be ware: beeldmateriaal uit 2008) waarmee ik voorheen op het podium stond, ruilde ik vrijwillig in voor tien bezweten mannen met beginnend borsthaar. Gelukkig werd de groep naar verloop van tijd groot genoeg om een apart vrouwenteam te vormen, maar toch kan ik met zekerheid zeggen dat al mijn vrouwelijke charmes in die periode als sneeuw voor de zon verdwenen zijn.
The impossible
Geen probleem zou je denken. Bij een gemiddelde hiphop choreografie mag het immers best een beetje mannelijk ogen. Ik zou Demi echter niet zijn als ik mezelf niet op zou hebben gegeven voor het totaal onmogelijke: Feminine. Nu zou ik je natuurlijk tot in de puntjes uit kunnen leggen wat deze dansstijl precies inhoudt, maar eigenlijk zijn er maar vijf woorden voor nodig. Namelijk: Beyoncé, Britney Spears en blauwe knieën. Direct na mijn eerste les besefte in namelijk dat kniebeschermers in de toekomst geen overbodige luxe zouden zijn en twee dagen later begreep ik ineens hoe Beyoncé in godsnaam aan dat strakke lichaam komt. Even naar de wc gaan was er niet meer bij. Van staande positie vloeiend naar een zittende houding bewegen bleek de hel in zijn puurste vorm.
Show me sexy
Waar de eerste les een redelijke blamage was, ging mijn tweede les gelukkig al wat beter. Nog steeds bevond ik mezelf nog op de vloer als de rest van de meiden al lang weer met beide benen op de grond stonden en sexy was ook deze keer absoluut nog niet het juiste woord, maar hee: ik kende inmiddels de helft van de pasjes al, dus vooruitgang. Met een gevoel van trots fladderde ik de les door, maar alles veranderde toen mijn lerares de volgende woorden uitsprak: ‘We gaan catwalken’. Nu had ik op dat specifieke moment, net zoals jij nu, natuurlijk nog geen flauw idee wat ik kon verwachten. Wat ik echter wel kon was mezelf er een voorstelling van maken.
Precies dat mag jij nu ook even doen. Als je mij persoonlijk kent, is het beeld wat je dan te zien krijgt waarschijnlijk hilarisch. En als je mij niet persoonlijk kent? Kijk dan vooral even de catwalk scene van Bonita uit Hollands Next Topmodel terug. Dan weet je eigenlijk ook gewoon voldoende.